De eerste van de Zuilense Salons

beeld: Werner Claessens

beeld: Werner Claessens

Pfjoe! De eerste van de Zuilense Salons zit erop. Ik zit aan tafel na te genieten. Er staan nog wat glazen en een restje bier. Alle schalen zijn schoon op gegaan. In mijn hoofd gonzen de gesprekken na. Wat een rijke avond!

Ik liet een korte film zien van Mendel Hardeman en Susanne Dick. Die vertelde over hun grootse onderneming: het maken van de documentaire De Zee van Pelgrim Antonio. En vooral hoe het daarna verder ging. Hoe breng je iets dat je zó lief is in de wereld? Hoe hou je het zo simpel mogelijk, werkbaar, én effectief? Zodat je wens om ervan te leven werkelijkheid kan worden? En je de mensen die je portretteert écht recht kunt doen.

Omdat we in klein gezelschap waren was er ruimte genoeg om uitgebreid naar elkaar te kunnen luisteren. Naar aanleiding van de vraag: ‘wat roept het op?’ schreven en deelden we onze gedachten. Veel herkenning bij de kunstenaars in het gezelschap, en verwondering en nieuwsgierigheid bij de gast uit het zakenleven. Naast die gezamenlijke herkenning ook veel verschillende perspectieven die allemaal weer nieuwe inzichten boden. Een gast verwoordde wat ik zelf wel dacht maar niet zo duidelijk had durven uitspreken: '“Wauw! Wat een moed om zo iets groots te durven dromen, ook al weet je nog nauwelijks iets van de details, en om daar gewoon achteraan te gaan. En hoe is dat in mijn leven nu? Durf ik datgene wat het diepst in mijn ziel leeft met de wereld te delen?”

Een mooie avond dus, waarvan ik hoop dat er vele zullen volgen. Waarin de aanwezigen elkaar kunnen inspireren, elkaar wellicht vinden in een gezamenlijk aan te gaan project, of gewoon genieten van hetgene dat gezongen, verteld en getoond wordt.

Volgende week Leonie Hulsebosch

Beatrijs Wind